Dampende vulkaan Gunung Papadayan, slapen in de kampung en zonsopgang in de rijstvelden

Na innig mailverkeer was het zo ver. De trip met gids Benny. Eigenlijk wel spannend, want we wisten niet eens waar we zouden gaan slapen. Om 7 uur op pad vanaf Bandung. Een mooie autotocht naar richting Garut en toen de weg af naar een kampung in de middle of nowhere. Toen we uitstapten werden we opgewacht door joelende pubermeiden. Yannic's fans. Hij had hier een sterrenstatus.'He looks like boyband!' Like Justin Bieber ?! Gedurende de hele trip bleven ze in de buurt, veel gegiechel. Zelfs om 5.30 u de volgende ochtend zaten ze op een rijtje op Yannic te wachten.
Gunung Papandayan was heel mooi en rustig. We waren alleen in dat mooie vulkaanlandschap van dampende en sissende vulkanen. Trip was voor ons een makkie. De gids was enthousiast aan het fotograferen, dat hij bijna vergat de camera terug te geven. Hij heeft ons een hele fotoshoot gegeven.
Voor ons is hij mister hati hati.
De kampung was heel bijzonder, zo meedraaien binnen hun gezinsleven. Gezelligheid kennen ze wel, het was een warm samenzijn. Iedereen kwam even binnen wippen. Geen cent te makken, maar wel blij. De meisjes giechelden erop los. Helaas trouwen ze daar heel jong, daarna kindjes krijgen en werken in het rijstveld. Wat een hard leven...
Nachtrust viel niet mee. Ramadan begon met veel geluid uit de moskee. Om 2 am begon de familie weer gexellig te koken en te eten en daarbij zat er iets rat-achtigs te loprn en eten in onze kamer.
Om 5.30u werden we opgehaald door gids en fans van Yannic voor een schitterende wandeling door de rijstvelden bij zonsopgang. Prachtige rijstvelden daar, wel heel glibberig en zwaar. Wat een zwaar leven hebben dexe mensen toch. En dat voor 1 euro per dag.
Benny begon het tripje met de mededeling dat hij een familaire hartaandoening heeft. Om dit te behandelen kost 40.000.000 rp, plaatsen van een soort ring, Anders is het pech en zal hij binnen 3 maanden sterven.
Raar afscheid is het dan. "Let's keep in touch till I die!"
Trein naar Yogya lukte niet meer, toen hebben we ons af laten zetten in Pangandaran, wat een afknapper. Grote hotels, vol strandtenten en leeg, vw de Ramadan reizen er eeinig Indonesiërs. Spookstadje leek het!
Onderweg een stop gemaakt in Kampung Naga, wel mooi, maar ik kreeg het gevoel can het Openlucht Museum. Leuk voor tourbussen.